ความหนืดและการกักเก็บน้ำของเซลลูโลสอีเทอร์

เซลลูโลสอีเทอร์มักเป็นส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ในมอร์ตาร์ผสมแห้ง เนื่องจากเป็นสารกักเก็บน้ำที่สำคัญและมีคุณสมบัติกักเก็บน้ำได้ดีเยี่ยม คุณสมบัติกักเก็บน้ำนี้สามารถป้องกันไม่ให้น้ำในปูนเปียกระเหยก่อนเวลาอันควรหรือถูกซับสเตรตดูดซับ ยืดเวลาการใช้งานของปูนเปียก ตรวจสอบให้แน่ใจว่าซีเมนต์มีความชุ่มชื้นอย่างเต็มที่ และในที่สุดจึงทำให้มั่นใจได้ถึงคุณสมบัติทางกลของปูนซึ่งในที่สุด มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อการก่อสร้างปูนบาง (เช่น ปูนฉาบปูน) และปูนในพื้นผิวที่มีการดูดซับสูง (เช่น บล็อกคอนกรีตมวลเบา) อุณหภูมิสูง และในสภาวะแห้ง

คุณสมบัติการกักเก็บน้ำของเซลลูโลสมีความสัมพันธ์อย่างมากกับความหนืดของมัน ยิ่งความหนืดของเซลลูโลสอีเทอร์สูง ประสิทธิภาพการกักเก็บน้ำก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น ความหนืดเป็นตัวแปรสำคัญของประสิทธิภาพของ MC ปัจจุบัน ผู้ผลิต MC หลายรายใช้วิธีการและเครื่องมือที่แตกต่างกันในการทดสอบความหนืดของ MC และวิธีการหลักคือ Haake Rotovisko, Hoppler, Ubbelohde และ Brookfield สำหรับผลิตภัณฑ์ชนิดเดียวกัน ผลลัพธ์ความหนืดที่วัดด้วยวิธีต่างๆ จะแตกต่างกันอย่างมาก และบางวิธีก็มีความแตกต่างกันแบบทวีคูณด้วยซ้ำ ดังนั้นเมื่อเปรียบเทียบความหนืดจึงจำเป็นต้องทำระหว่างวิธีทดสอบเดียวกัน เช่น อุณหภูมิ โรเตอร์ เป็นต้น

โดยทั่วไป ยิ่งความหนืดสูง ผลการกักเก็บน้ำก็จะยิ่งดีขึ้น อย่างไรก็ตาม ยิ่งความหนืดสูง น้ำหนักโมเลกุลของ MC ก็จะยิ่งสูงขึ้น และความสามารถในการละลายก็จะลดลงตามไปด้วย ซึ่งส่งผลเสียต่อความแข็งแรงและประสิทธิภาพการก่อสร้างของปูน ยิ่งความหนืดสูง ผลของการทำให้ปูนหนาขึ้นจะยิ่งชัดเจนมากขึ้น ยิ่งความหนืดสูง ปูนเปียกก็จะยิ่งเหนียวมากขึ้น ทั้งในการก่อสร้าง ดังที่แสดงโดยมีดโกนเหนียวและการยึดเกาะกับพื้นผิวสูง อย่างไรก็ตามการเพิ่มความแข็งแรงของโครงสร้างของปูนเปียกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เมื่อทั้งการก่อสร้าง แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพการป้องกันการหย่อนคล้อยไม่ชัดเจน ในทางตรงกันข้าม เมทิลเซลลูโลสอีเทอร์ที่มีความหนืดต่ำถึงปานกลาง แต่มีการปรับเปลี่ยนเมทิลเซลลูโลสอีเทอร์มีประสิทธิภาพดีเยี่ยมในการปรับปรุงความแข็งแรงโครงสร้างของปูนเปียก