ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสเป็นตัวแยก ผลิตภัณฑ์ที่ได้จะมีอนุภาคที่มีโครงสร้างและหลวม มีความหนาแน่นที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพในการประมวลผลที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตาม การใช้ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสเพียงอย่างเดียวสามารถช่วยให้เรซินมีความคงตัวที่ดีได้ แม้ว่าประสิทธิภาพโดยรวมของเรซินจะแย่ การใช้ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสร่วมกับโพลีไวนิลแอลกอฮอล์ที่มีระดับแอลกอฮอล์ต่างกันหลายระดับจะทำให้ประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์ดีขึ้น ควบคุมคุณภาพได้ง่าย และในขณะเดียวกันก็ลดต้นทุนได้ ตัวกระจายเป็นปัจจัยหลักที่มีอิทธิพลต่อรูปร่างของอนุภาคของเรซินโพลีไวนิลคลอไรด์ ยิ่งแรงตึงผิวของสารละลายในน้ำของตัวกระจายทั่วไปและแรงตึงผิวระหว่างหน้ากับโมโนเมอร์ไวนิลคลอไรด์น้อยเท่าไร ก็สามารถกระจายหยด VCM ได้ละเอียดมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้น เส้นผ่านศูนย์กลางของอนุภาคของเรซิน PVC จะเล็กลง ยิ่งความสามารถในการป้องกันของตัวกระจายแข็งแกร่งขึ้นเท่าไร อนุภาคเรซิน PVC ที่ได้ก็จะยิ่งใกล้เคียงกันมากขึ้นเท่านั้น และรูพรุนก็จะยิ่งเล็กลงเท่านั้น และการรวมตัวระหว่างเม็ดเกรนยังทำได้ยากกว่าด้วย จึงทำให้เรซินเกิดได้ง่าย
ตัวอย่างเช่น ในระบบการกระจายสารประกอบของ PVA และ HPC ยิ่งระดับแอลกอฮอล์ไลซิสของ PVA สูงขึ้นเท่าใด แรงตึงผิวของสารละลายในน้ำก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และความสามารถในการป้องกันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสในความเข้มข้นที่แน่นอนจะมีผลในการกระจายที่ดี ดังนั้น การใช้ PVA ที่มีระดับแอลกอฮอล์ไลซิสสูงเป็นหลัก
สารกระจายตัวและการผสม
ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสในปริมาณหนึ่ง
เนื่องจากเป็นตัวกระจายตัวสำหรับโพลีเมอไรเซชันแบบแขวนลอย จึงเตรียมเรซิน PVC ที่ตอบสนองความต้องการของสัณฐานวิทยาของอนุภาคได้ง่ายขึ้น ตัวอย่างเช่น ในระบบกระจายตัวแบบผสมของ PVA และ HPC ยิ่งระดับแอลกอฮอล์ของ PVA สูงขึ้นเท่าใด แรงตึงผิวของสารละลายในน้ำก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และความสามารถในการป้องกันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสในความเข้มข้นที่กำหนดก็มีผลในการกระจายตัวที่ดี
เวลาโพสต์ : 17 มี.ค. 2565